Η διαφορά ανάμεσα στη θετική και την αρνητική νοοτροπία

Η θετική σκέψη για τα μάντρα ήταν ένα κοινό θέμα των ανθρώπων σε βιβλία, αναφορές και ομιλίες. Η σκέψη αρνητική για τα μάντρα έχει επίσης τη δική της θέση στον τομέα της έρευνας. Θετική ή αρνητική σκέψη μπορεί πραγματικά να συνδυαστεί, και θα σας δώσει κάποιες ουσιαστικές και υγιείς απόψεις για τα μάντρα και πώς λειτουργούν.

Ομοίως, λειτουργεί το ίδιο στη ζωή. Με θετική και αρνητική σκέψη, θα είστε σε θέση να αναπτύξετε υγιείς σχέσεις και αυτοεκτίμηση. Μέσω θετικής και αρνητικής νοοτροπίας, θα είστε σε θέση να αναζητήσετε πιθανά προβλήματα και στη συνέχεια να μάθετε να εκτιμάτε όλα τα πράγματα που έχετε.

Η διαφορά

 Θετικές και αρνητικές σκέψεις: Οι άνθρωποι έχουν χιλιάδες σκέψεις κάθε μέρα, και αυτές οι σκέψεις και η φύση τους θα αποτελέσουν τις προοπτικές κάποιου ανθρώπου στη ζωή. Αυτή είναι η ίδια περίπτωση στα μάντρα, αν κάποιος έχει αρνητικές σκέψεις γι 'αυτούς. οι πιθανότητες είναι ότι το άτομο δεν θα επωφεληθεί από αυτά τα μάντρα. Αλλά είναι ένα άτομο έχει θετικές σκέψεις για αυτά τα μάντρα, περίεργο είναι αυτό το πρόσωπο θα ωφεληθεί πάρα πολύ. Όλα εξαρτώνται από τις σκέψεις και τις πεποιθήσεις του ατόμου. Τόσο αρνητικά όσο και θετικά είναι απαραίτητα για το μυαλό, αλλά είναι ζωτικής σημασίας να χρησιμοποιηθούν σωστά.

Εφαρμογή: Ως άτομο, θα πρέπει να μάθετε τον σωστό τρόπο χρήσης τόσο της αρνητικής όσο και της θετικής σκέψης. Στη μάντρα, πρέπει να ξέρετε τι είναι τα θετικά και αρνητικά μάντρα. αυτό θα σας βοηθήσει να εφαρμόσετε αυτά τα μάντρα στην καθημερινή σας ζωή. Τόσο οι θετικές όσο και οι αρνητικές σκέψεις μπορούν να ενισχύσουν την αυτοεκτίμησή σας, μέσα από καθημερινές επιβεβαιώσεις, για να βοηθήσετε τον εαυτό σας να συνειδητοποιήσει τις δεξιότητές σας καθώς και τα προσωπικά σας μειονεκτήματα.

Η δημιουργία θετικών σκέψεων παράγει ολιστικά οφέλη στο σώμα σας, ακριβώς όπως η υπέρβαση των περιοριστικών πεποιθήσεων φέρνει καλή υγεία. Παρά τις προκλήσεις στη ζωή, ενθαρρύνει και ενθαρρύνει τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν όλους τους επικεφαλής. Στα μάντρα, αν αντιδράς θετικά σε αυτά και επαναλαμβάνεις αυτές τις ιδέες ξανά και ξανά, θα αρχίσεις να πιστεύεις ότι είναι αλήθεια, ακόμα και αν δεν βασίζεται στην πραγματικότητα ή στα γεγονότα. Αυτός είναι και ο τρόπος με τον οποίο μια αρνητική σκέψη τρώει αυτοεκτίμηση. Ένας από τους εξαιρετικούς τρόπους μετασχηματισμού των αρνητικών σκέψεων είναι να χρησιμοποιήσετε μάντρα ή κάποια σύντομη επιβεβαιώσεις, που χρησιμοποιεί μόνο θετικές λέξεις για να αψηφήσει τις αβάσιμες αρνητικές σκέψεις.

Βήμα 1
Προσδιορίστε τις καταστάσεις της ζωής σας όπου θα θέλατε να αλλάξετε τη συνήθεια αρνητικής σκέψης σας.
Βήμα 2
Γράψτε κάποιες αρνητικές δηλώσεις που συνήθως επαναλαμβάνετε στο εσωτερικό του κεφαλιού σας σαν να αντιμετωπίζετε τη δική σας αρνητική αυτοσυνειδησία είναι ένας πολύ καλός τρόπος να αλλάξετε την αρνητικότητα.
Βήμα 3
Χρησιμοποιήστε ενθαρρυντικές γλώσσες και στη συνέχεια επικεντρωθείτε στις δυνάμεις σας και όχι στις αντιληπτές αδυναμίες σας, για να μετατρέψετε αρνητικές σκέψεις σε θετικές σκέψεις.
Βήμα 4
Επιλέξτε μία έως δύο σημαντικές θετικές δηλώσεις και κάντε το σύντομο για να το καταστήσετε μάντρα. Πρέπει να αποφύγετε να χρησιμοποιείτε λέξεις όπως πρέπει, θα, θα πρέπει ή θα μπορούσατε όταν κάνετε το μάντρα σας. Το μάντρα που είναι θετικό και σύντομο είναι πολύ πιο εύκολο για σας να θυμάστε και μπορεί να έχει ακόμη και μεγαλύτερο αντίκτυπο.
Βήμα 5
Επαναλάβετε αυτό το μάντρα κάθε φορά που θεωρείτε τον εαυτό σας σε ορισμένες αγχωτικές καταστάσεις ή αν βρίσκεστε λέγοντας αρνητική αυτο-ομιλία.

Να έχετε τη σωστή νοοτροπία

Η σωστή νοοτροπία είναι το κλειδί για την επιτυχία. Θα σας ξεσηκώσει και θα σας βοηθήσει να μεγαλώσετε κάθε μέρα. Σε μάχη για το μέλλον σας, θα πρέπει να έχετε στρατηγικές που θα σας βοηθήσουν να πάρετε την τέλεια νοοτροπία για την επιτυχία. Όποια και αν είναι τα σχέδιά σας και οι στόχοι σας στη ζωή, πρέπει να ξέρετε ότι η επιτυχία είναι μάχες που αγωνίζονται στο μυαλό σας.

Αν πιστεύετε ότι υπάρχουν αμφιβολίες και εμπόδια, εάν εστιάζετε μόνο στις αποτυχίες σας, η επιτυχία σας θα είναι αδύνατη για να πετύχετε. Ήρθε η ώρα να προβείτε σε κάποια ενέργεια, να αναλάβετε ευθύνη και να κάνετε τον σωστό τρόπο να λάβετε τα βήματα για να πετύχετε τους στόχους σας.

Ρυθμίστε το μυαλό σας και μείνετε εστιασμένος στο σωστό μονοπάτι μπροστά! Όπως και με τα μάντρα, θα πρέπει να ρυθμίσετε το μυαλό σας και να εστιάσετε στα λόγια σας για να επιτύχετε τα μέγιστα οφέλη.

Λάβετε το μυαλό σας

1. Αποκτήστε σαφή γνώση του εαυτού σας είναι το δυσκολότερο μέρος όλων. Είναι ευκολότερο να προσφέρουμε γνώμη σε άλλους για τα διαφορετικά πράγματα, αλλά αν είναι για σας, θα είναι κάπως σκοτεινή. Εξαρτάται από την αυτοεκτίμησή σας. μπορείτε να υποτιμήσετε τον εαυτό σας ή να είστε τόσο γεμάτοι από τον εαυτό σας χωρίς να βλέπετε την πραγματικότητα. Γνωρίζοντας ποιοι είστε πραγματικά, τι σας παρακινεί, ποιο είναι το πάθος σας, τότε μπορείτε να αρχίσετε να βοηθάτε και άλλους ανθρώπους.
2. Ορισμός στόχων Ο καθορισμός των στόχων σας είναι ο καλύτερος τρόπος για να γίνετε επιτυχής άτομο. Αν καθορίσατε τους απώτερους στόχους σας στη ζωή, και να είστε εφοδιασμένοι με θάρρος, εμπιστοσύνη και αποφασιστικότητα, η πορεία σας θα είναι ξεκάθαρη. Ομοίως, πριν φωνάζετε τα μάντρα σας, φροντίστε να μείνετε εστιασμένοι και να γνωρίζετε τους στόχους σας για να ψάλλετε αυτά τα μάντρα. Να είστε σαφής με αυτό που θέλετε και τι θέλετε να επιτύχετε.
3. Ελέγξτε την προσωπικότητα και τη στάση σας Είστε άνθρωπος, αυτό είναι γεγονός. Έχετε αυτά τα συναισθήματα που μπορούν να αλλάξουν συχνά. Για να έχετε τη σωστή νοοτροπία, δεν μπορείτε να αντέξετε οικονομικά να ζήσετε με τα συναισθήματά σας. Τις περισσότερες φορές, τα συναισθήματα είναι αναξιόπιστα και μπορούν επίσης να σας οδηγήσουν μακριά και αποπροσανατολίσουν από την εκπλήρωση των στόχων σας και να διαμαρτύρονται για πολλά πράγματα. Ακριβώς όπως οι μάντραδες, δεν θα το κάνετε. 
4. Ανακαλύψτε την πραγματική ουσία και τα οφέλη του εάν δεν έχετε τη σωστή στάση απέναντι σε αυτές τις λέξεις.
5. Υποθέσεις μπορεί να σας οδηγήσουν σε αποτυχία Ο εγκέφαλος είναι εκπληκτικός σε πολλούς τρόπους, πώς μπορεί να επεξεργαστεί τις πληροφορίες και πώς παράγει τις εντυπώσεις και τις σκέψεις σας. Μερικές φορές, όμως, ο εγκέφαλός σας μπορεί επίσης να σας αποτύχει. Προβάλλετε τις υποθέσεις σας και τις αντικαταστήστε με αποδεικτικά στοιχεία.
6. Ανάλαβε δράση! Η δράση είναι ένα ισχυρό κίνητρο που θα σας βοηθήσει να συνεχίσετε. Είναι καλύτερο να ξεκινήσετε κάτι και στη συνέχεια να προσαρμόσετε τα πράγματα καθώς προχωράτε, αντί να σχεδιάζετε, να σημειώνετε, αλλά ποτέ να τα παίρνετε σε δράση. Λάβετε μέτρα, θα σας κάνει να νιώσετε υπέροχα για τον εαυτό σας. Μην ανησυχείτε για τα λάθη που μπορεί να υποστείτε, να διαλέξετε τον εαυτό σας, να αναθεωρήσετε και να προσπαθήσετε ξανά. Πάντα να στοχεύεις.

Υπάρχουν πραγματικά πολλοί τρόποι που μπορείτε να κάνετε για να βελτιώσετε και να αναπτύξετε τον εαυτό σας, και ένας από αυτούς είναι με τη χρήση μάντρας. Ψάλλοντας λέξεις και νόημα μπορεί να κάνει κάτι πραγματικότητα.

                               

Η δουλειά πριν τις 10 το πρωί δεν κάνει καλό στην υγεία μας!

Απίστευτο και όμως αληθινό ! Όλοι μας γνωρίζουμε πως υπάρχουν άτομα τα οποία μπορούν να ξυπνούν πολύ πρωί και να ξεκινήσουν αμέσως τη δουλειά τους και πως υπάρχουν και άλλα που αδυνατούν να σηκωθούν πριν τις 9 αλλά και να λειτουργήσουν μέχρι κάποια συγκεκριμένη ώρα. 

Αν ανήκετε στη δεύτερη ομάδα μπορείτε πλέον να υποστηρίζετε ότι είναι και επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι δεν είναι καλό για την υγεία σας να εργάζεστε τόσο πρωί! Όλα αυτά βέβαια σύμφωνα με ομάδα ερευνητών στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. 

Ο επικεφαλής της συγκεκριμένης ομάδας μετά από διάφορα τεστ και παρακολούθηση της συμπεριφοράς αλλά και τις παραγωγικότητας 1000 ατόμων όλων των ηλικιών κατέληξε στα εξής πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα: 

• Πρώτα από όλα διαπίστωσε ότι τα άτομα που ξυπνούν μετά τις 10 και αρχίζουν να εργάζονται μετά από την συγκεκριμένη ώρα είναι πιο παραγωγικά και πιο αποδοτικά στην εργασία τους. 
• Από την άλλη πλευρά όσοι ξεκινούν να εργάζονται πριν τις 10 χάνουν πολύ πιο γρήγορα την ενέργεια τους αλλά και τη συγκέντρωσή τους. 
• Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι βάσει των αποτελεσμάτων που συνέλεξε αποδεικνύεται ότι ο ανθρώπινος οργανισμός δεν είναι προγραμματισμένος να αποδίδει καλά πριν από μία συγκεκριμένη ώρα. 
• Μάλιστα χρειάζονται μήνες ολόκληροι αν όχι και χρόνια για να μπορέσει ένας οργανισμός να συνηθίσει να εργάζεται πριν τις 10 το πρωί , για να μπορέσει θα λέγαμε να "επαναπρογραμματιστεί " και να μπορεί να λειτουργεί το ίδιο αποδοτικά με εκείνους που εργάζονται μετά τη συγκεκριμένη ώρα.

Λόγοι που κάποιοι άνθρωποι πεινούν πιο γρήγορα από άλλους

Υπάρχουν κάποια άτομα που μπορούν όλη τη μέρα να φάνε ένα μόνο γεύμα και να μην πεινάνε το υπόλοιπο χρονικό διάστημα και από την άλλη υπάρχουν άτομα που χρειάζονται συνέχεια γεύματα για να νιώθουν το στομάχι τους γεμάτο. 

Ανάλογα με τον οργανισμό αυτό το διάστημα ποικίλει από 2 με 5 ώρες. Ποιος είναι όμως ο λόγος που αυτά τα άτομα πεινάνε συνέχεια? Πρώτα από όλα μερικά άτομα έχουν πολύ καλό μεταβολισμό και πολύ γρήγορο. Αυτό σημαίνει ότι μεταβολίζουν γρήγορα τις τροφές που τρώνε και για αυτό το λόγο έχουν και πιο γρήγορα το αίσθημα της πληρότητας αλλά και της πείνας. 

Επίσης η κατανάλωση ορισμένων τροφίμων δεν δημιουργεί το αίσθημα της πληρότητας στο στομάχι μας αλλά αντίθετα μας κάνουν να πεινάμε περισσότερο . Αυτές οι τροφές είναι κυρίως οι επεξεργασμένες τροφές όπως τα μπισκότα το ψωμί και οι σαλάτες. Τέλος οι ορμόνες παίζουν και εδώ έναν σημαντικό ρόλο. 

Οι ορμόνες μπορεί δηλαδή να μας δημιουργήσουν ένα συνεχές αίσθημα πείνας ή λαιμαργίας με αποτέλεσμα να θέλουμε να τρώμε ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

Η ιστορία του κλόουν

Η νεωτερικότητα επιδόθηκε (με τη φιλοσοφία, το θέατρο, τη λογοτεχνία και τη ζωγραφική της) σε ένα ειρωνικό παιχνίδι αυτοερμηνείας του εαυτού, όπου ο κλοουν αναλάμβανε συχνά πρωταγωνιστικό ρόλο. Από τα μέσα του 19ου αιώνα (ίσως και λίγο νωρίτερα), πρώτα οι ποιητές και μετά οι ζωγράφοι θα διαμορφώσουν ένα νέο κλίμα ευαισθησίας για όλες εκείνες τις ανθρώπινες φιγούρες που έμεναν προηγουμένως στο παρασκήνιο: μπουφόνοι, jokers, ζογκλέρ, σαλτιμπάγκοι. Ο κλόουν, που συγγενεύει με όλους αυτούς και τους εκπροσωπεί, θα περάσει από το τσίρκο και τα θεάματα δρόμου στο πεδίο της λογοτεχνίας (ενίοτε δε της υψηλής λογοτεχνίας), της ζωγραφικής και του κινηματογράφου.

Ο 20ός αιώνας θα προσλάβει και θα εξελίξει αυτήν την παράδοση σε πολλές κατευθύνσεις. Για τον Baudelaire και για τους μοντερνιστές ο κλόουν είναι περίπου ένας ποιητής εν δράσει που κρύβει κάτω από την εύθραυστη μάσκα του μιαν απελπισμένη ψυχή. Ο Henry Miller θεωρούσε τον εαυτό του κλόουν και ο James Joyce δεν δίστασε να αυτοχαρακτηριστεί ως «ιρλανδός κλόουν». Ο Beckett δημιούργησε μεγαλειώδεις δραματικές καταστάσεις με τους τραγικούς κλόουν του. Ολα αυτά είναι λίγο-πολύ γνωστά και έχουν οδηγήσει σε μια σχεδόν συμβολική διάσταση αυτό το έντονα βαμμένο πρόσωπο που κλαίει και γελάει ταυτόχρονα για να αποδώσει κάτι από την ανθρώπινη περιπέτεια. Αυτό που φαίνεται ότι δεν ήταν γνωστό είναι ότι ο κλόουν μπορεί να παρεισφρήσει στη σοβαρότητα της πολιτικής ζωής.

Ιδού λοιπόν ένας performer της stand-up comedy, ένας μπλόγκερ ακτιβιστής, που έρχεται απρόσκλητος στα πολιτικά σαλόνια σαν τον σαιξπηρικό fool και προκαλεί πλήρη αμηχανία στα ευρωπαϊκά κοινοβούλια. Ο Αρλεκίνος των ιταλικών εκλογών Μπέπε Γκρίλο (Giuseppe Piero Grillo) έδωσε την παράστασή του, έπεισε έναν στους τέσσερις θεατές του και πήρε μια ψήφο αγανάκτησης. Ο κλόουν κατάφερε να συνδυάσει το καρναβαλικό πνεύμα με τη δημαγωγία και τον λαϊκισμό και να αποσπάσει την ψήφο διαμαρτυρίας. Αυτή είναι εν ολίγοις η ερμηνεία των σοβαρών προτεσταντών του οικονομικού και γεωγραφικού Βορρά, αφού ακόμη και σοσιαλδημοκράτες προτεστάντες μίλησαν απαξιωτικά για τον κλόουν, ταυτίζοντάς τον με τον Μπερλουσκόνι.

Υπάρχουν βεβαίως πολλοί λόγοι για τους οποίους θα μπορούσε να διαφωνήσει κανείς με τον Γκρίλο. Ενας από αυτούς είναι η καταγγελία όλων των πολιτικών ως απατεώνων (ιδίως εάν είναι και ο ίδιος πολιτικός). Ενας άλλος λόγος είναι η μείωση των δαπανών για τους εξοπλισμούς (ιδίως εάν είναι ο ίδιος εμπλεκόμενος στο κύκλωμα παραγωγής και πώλησης όπλων). Μπορούμε να προσθέσουμε πολλά άλλα «νούμερα» αυτής της ιταλικής κλοουνερί: αναστολή πληρωμών του δημοσίου χρέους της Ιταλίας, ανάκληση των ιταλικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν, διακοπή των κρατικών επιχορηγήσεων σε κόμματα και εφημερίδες, περιστολή των υπέρογκων συντάξεων (από 10 ως 90 χιλιάδες ευρώ) και αναδιανομή των εξοικονομούμενων πόρων στο κράτος κοινωνικής πρόνοιας.

Ο Γκρίλο δεν είναι ο πρώτος κωμικός ηθοποιός που διεκδικεί αυτοτελώς τη νίκη σε εκλογές. Το 1965 στη Γαλλία ο Pierre Dac ήταν υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές, αλλά αποσύρθηκε, όπως έγινε και το 1981, με τον Michel Coluche, τον ιδρυτή των Restos du cœur για τους άπορους. Οι κλόουν αυτοί αιφνιδίασαν τον πολιτικό επαγγελματισμό των δυτικών κοινοβουλίων, εισάγοντας το αμφιλεγόμενο, το αστάθμητο και την υπερβολή.

Η υπερβολή που κλονίζει περισσότερο κάθε σοβαρό προτεστάντη είναι η θέση ότι οι πολίτες πρέπει να αντικαταστήσουν τους επαγγελματίες πολιτικούς στα κοινοβούλια. Με άλλα λόγια: το πολιτικό να επιστρέψει στην πολιτική ζωή. Αυτό θυμίζει μπουφόνικο ανέκδοτο: ανατροπή του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος και σχεδιασμός ενός νέου με όριο τις δύο βουλευτικές θητείες και μάλιστα χωρίς αποζημίωση, προτείνει ο Γκρίλο; Πολιτικά αδιέξοδα και κινδύνους ακυβερνησίας αντιτείνουν αμέσως οι ορθολογικοί αναλυτές.

Εδώ το ποτήρι του προτεστάντη ξεχειλίζει. Το πνεύμα της σοβαρότητας είναι ανεκτικό, συχνά μάλιστα παράγει κάποια αστειότητα για να αποφορτίζει τις καταστάσεις και να αποσυμπιέζει τις εντάσεις, αλλά τα αστεία σταματούν όταν διακυβεύονται τα καθαρά κέρδη των γερμανικών αυτοκινητοβιομηχανιών και οι μακροοικονομικοί στόχοι των Βρυξελλών. Είναι η στιγμή που ο κάθε Μπέπε Γκρίλο θα θεωρηθεί «κλόουν». Η νεοφιλελεύθερη ανεκτικότητα εκθειάζει εύκολα τους γελωτοποιούς της όταν μπορεί να τους οικειοποιηθεί ως καταναλώσιμα σημεία, αλλά πιο εύκολα τους απαξιώνει ως φορείς του πολιτικού ακροβατισμού. Από τον θρίαμβο στην κατάπτωση και από την πτήση στην πτώση, το θέατρο του κλόουν έχει πάντα το ίδιο τέλος για το σκυθρωπό βλέμμα του προτεστάντη θεατή.

Ο θρίαμβος του κλόουν είναι (και πρέπει να είναι) εφήμερος. Οπως η γιορτή και το πανηγύρι. Η σοβαρότητα επιστρέφει πάντα ως κανονικότητα, που προϋποθέτει τον κλόουν ως εξαίρεσή της. Ο κλόουν είναι πάντα η εξαίρεση. Ο Μπέπε Γκρίλο ίσως θα αποτελέσει μια ευχάριστη υποσημείωση στο πυκνό βιβλίο της ευρωπαϊκής πολιτικής ιστορίας. Ο κλόουν που θα θυμίζει την επικινδυνότητα του πολιτικού θεάτρου για την πολιτική που μετατρέπει τους πολίτες σε στατιστικά δεδομένα και τη συμμετοχή στα κοινά σε μετοχική συνιδιοκτησία.

Στη σημερινή εποχή οι κλόουν είναι κωμικοί διασκεδαστές, με χαρακτηριστική εμφάνιση που οφείλεται στο μέικ -απ, τις πολύχρωμες περούκες και τα περίεργα ρούχα τα οποία φορούν, ενώ μπορεί να φορούν και αστεία καπέλα. Κινούνται και μιλάνε κωμικά προκαλώντας το γέλιο στους παρευρισκομένους. Ασκεί το επάγγελμά του σε οποιοδήποτε χώρο κληθεί να παρουσιάσει τις ικανότητές του, κυρίως σε παιδικές εκδηλώσεις. Είναι ο λεγόμενος κλοουν για παιδικα παρτυ.

Η ομοφυλοφιλία στην Αρχαία Ελλάδα

Απόψεις κατά της ομοφυλοφιλίας

Για την Σπάρτη αναφέρει ο Πλούταρχος "ο ψυχικός δεσμός μεταξύ των νέων δεν είχε καμία σχέση με τις σωματικές επαφές και οτί εστερείτο τα πολιτικά του δικαιώματα δυνάμει νόμου όποιος προσπαθούσε να ασελγήσει εις βάρος άλλου"Λακεδ.Επιτηδ.7,237C

Ο Αίσωπος αναφέρει «Ο Ζευς πλάθοντας τους ανθρώπους, έβαλε μέσα τους διάφορες ψυχικές αρετές και μόνο την ντροπή λησμόνησε να βάλει. Γι' αυτό, μη έχοντας άλλο δρόμο να την τοποθετήσει, την πρόσταξε να μπει απ' τον πισινό των ανθρώπων. Εκείνη αρχικά αρνήθηκε και διαμαρτυρήθηκε για τη προσβολή. Επειδή όμως ο Ζευς τη ζόρισε πολύ, είπε: «Ας είναι, θα μπω, υπό τον όρο ότι από κει δε θα μπει ο έρωτας. Γιατί αν τύχει και μπει, εγώ θα βγω αμέσως» Αισώπου Μύθοι,"ΖΕΥΣ ΚΑΙ ΝΤΡΟΠΗ"

Ο Αριστοφάνης στο Νεφέλες αναφέρει συνεχώς υποτιμητικά την λέξη "εὐρύπρωκτος" και βάζει τον Στρεψιάδη να βρίζει τον γίο του επειδή τον βάρεσε λεγοντάς τον "λακκόπρωκτον".

Ο δε Πλάτων αναγράφει:"Είναι λοιπόν κατανοητό ότι η φύσις ωθεί τα θηλυκά να είναι σε επαφή με τα αρσενικά από την γέννηση τους και η ηδονή σε αυτά είναι φανερό ότι έχει δοθεί σύμφωνα με την φύσιν, ενώ των αρσενικών με τα αρσενικά και θηλυκών με τα θηλυκά παρά φύσιν"Νόμοι 636c και πιο κάτω αναφέρει "Καλύτερα την μεταξύ ανδρών επαφή να την απαγορεύσουμε εντελώς"

Η άποψη του Σωκράτους για το θέμα αναφέρεται από τον Ξενοφώντα "Αντιθέτως όμως όταν αντελήφθεί πως ο Κριτίας ήταν ερωτευμένος με τον Ευθύδημο και επροσπαθούσε να τον χρησιμοποιήσει καθώς εκείνοι που απολαμβάνουν τα σώματα αφροδισιακά, τον απέτρεπεν ο Σωκράτης λέγοντας ότι και ανάξιο για ελεύθερον άνθρωπο είναι και ανάρμοστο για έναν άνδρα μορφωμένον ενάρετα , εκείνον που αγαπάς , χαρίν του οποίου θέλει να φαίνεται πως αξίζει πολύ, να τον ζητιανεύει ικετευοντάς να τον στηρίξει σε κάτι που μάλιστα κάθε άλλο παρά αγαθό είναι.Επειδή δε ο Κριτίας δεν άκουσε αυτά τα λόγια και δεν απομακρυνόταν απο τον σκοπό του λέγεται ότι ο Σωκράτης παρουσίαν και πολλών άλλων και του Ευθυδήμου είπεν ότι του φαίνεται πως ο Κριτίας υποφέρει από κάτι που παθαίνουν οι χοίροι αφού επιθυμεί να τρίβεται επάνω στον Ευθύδημο όπως ακριβώς τρίβονται τα χοιρίδια στις πέτρες.Εξ αιτίας αυτών ακριβώς ο Κριτίας εμισούσε τον Σωκράτη" Απομνημονεύματα Α II30

Απόψεις υπέρ της ομοφυλοφιλίας

Ο Μισέλ Φουκώ στο βιβλίο του L' usage de plaisir (κεφάλαιο ΙV, 1), από βιβλία ιστορικών σχετικά με τα ήθη των αρχαίων, βγάζει το συμπέρασμα ότι η οροθετική, ηθική γραμμή στην Ελλάδα, δεν περνούσε ανάμεσα στους ομοφυλόφιλους και τους ετεροφυλόφιλους, αλλά ανάμεσα στους εγκρατείς και τους έκφυλους. Το να μην μπορείς να αντισταθείς στα αγόρια δεν ήταν περισσότερο σοβαρό από το να ενδίδεις στα θέλγητρα μιας γυναίκας και μόνο η έλλειψη αυτοελέγχου επέσυρε την αποδοκιμασία. Αντίστροφα, για να εγκωμιάσουν την εγκράτεια ενός άντρα, υπογράμμιζαν ότι ήταν ικανός να απέχει τόσο από τα αγόρια όσο κι από τις γυναίκες.

Ο ιστορικός Ξενοφών βάζει τον τύραννο Ιέρωνα να λέει: Ο έρωτάς μου για τον Δαΐλαχο συνδέεται ίσως με την ανθρώπινη φύση που μας αναγκάζει ν' αναζητούμε τα πλάσματα που είναι ωραία, αλλά διακαής μου επιθυμία είναι να μη χρωστώ το αντικείμενο των πόθων μου παρά στον έρωτά του για μένα και στην ελεύθερη βούλησή του. (Ιέρων, Ι, 33).

Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης εκφράζει για την ανθρώπινη φύση, την απαλλαγμένη από κάθε ηθική εκτίμηση, κρίση για την ομοφυλοφιλία: Όταν αιτία είναι η φύση, κανείς δεν θα ονόμαζε αυτά τα άτομα ανήθικα, όπως δεν ονομάζει ανήθικες τις γυναίκες επειδή έχουν παθητικό και όχι ενεργητικό ρόλο κατά την ερωτική συνομιλία. (Ηθικά Νικομάχεια, 7, 5, 3).

Στους Νόμους του ο Πλάτων καταδικάζει την ομοφυλοφιλία στο όνομα της φύσης. Μια καλή νομοθεσία, προτείνει, πρέπει να απαγορεύει αυτή τη μορφή σχέσεων. Εκείνο που περισσότερο μέμφεται στην ομοφυλοφιλία είναι περισσότερο το αναιτιολόγητο της ηδονής, η ασέλγεια στην ηδονή (Ι, 636), η θορυβώδης αναζήτηση της ηδονής, παρά ο αντρικός έρωτας.

Στο έργο του Συμπόσιο ο Πλάτων βάζει τον Αριστοφάνη να λέει για τους ομοφυλόφιλους τα εξής: Και είν' αυτοί οι εκλεκτοί μεταξύ των παιδιών και των εφήβων, επειδή έχουν στην φύση τους πολύ ανδρισμό. Μερικοί βέβαια τους αποκαλούν αδιάντροπους. Αλλά δεν είν' αλήθεια. Διότι το κάνουν όχι από αναισχυντία, αλλ' από θάρρος και από γενναιότητα και από τον αρρενωπό τους χαρακτήρα. Τους ενθουσιάζει ό,τι είναι όμοιο προς την φύση τους.

The Clash: Το συγκρότημα, οι πολιτικές πεποιθήσεις και η επίδραση τους

The Clash είναι το όνομα βρετανικού πανκ μουσικού συγκροτήματος, που ιδρύθηκε το 1977 αποτελώντας μέρος του πρώτου κύματος της αγγλικής πανκ μουσικής. Εκτός από την πανκ ροκ, πειραματίστηκαν με τη ρέγκε, το σκα, το dub, τη φανκ τη ραπ και το ροκαμπίλι. Κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της καριέρας τους, οι Clash αποτελούνταν από τους Τζο Στράμερ (Joe Strummer, πρώτα φωνητικά και ρυθμική κιθάρα), Μικ Τζόουνς (Mick Jones, πρώτη κιθάρα και φωνητικά), Πωλ Σίμονον (Paul Simonon, μπάσσο, φωνητικά) και Νικ «Τόπερ» Χέντον (Nick “Topper” Headon, ντραμς και κρουστά). Ο τελευταίος εγκατέλειψε το συγκρότημα το 1982, ενώ εσωτερικές συγκρούσεις οδήγησαν στην αποχώρηση του Τζόουνς τον επόμενο χρόνο. Το συγκρότημα συνέχισε με νέα μέλη, ωστόσο διαλύθηκε το 1986. 

Οι Clash γνώρισαν μεγάλη επιτυχία στη Βρετανία με την κυκλοφορία του ομώνυμου πρώτου δίσκου τους. Το τρίτο άλμπουμ του συγκροτήματος, με τίτλο London Calling, το οποίο κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο του 1979, αύξησε τη δημοτικότητά τους στις Η.Π.Α όπου κυκλοφόρησε τον επόμενο μήνα. Κριτικά επιδοκιμασμένο, μια δεκαετία αργότερα ανακηρύχθηκε από το περιοδικό Ρόλινγκ Στόουν (Rolling Stone) ως ο καλύτερος δίσκος της δεκαετίας του 1980. 

Οι πολιτικοποιημένοι στίχοι των Clash, οι μουσικοί πειραματισμοί και ο επαναστατικός χαρακτήρας τους άσκησαν μεγάλη επίδραση στη ροκ μουσική σκηνή και στο εναλλακτικό ροκ (alternative rock). Έγιναν γνωστοί ως “The Only Band That Matters” (το μόνο συγκρότημα που αξίζει), από το προωθητικό σλόγκαν που παρουσιάστηκε από τη CBS, τη δισκογραφική εταιρία του γκρουπ. Τον Ιανουάριο του 2003 οι Clash – συμπεριλαμβανομένου και του αρχικού ντράμερ Τέρρυ Τσάιμς (Terry Chimes) – εισήχθησαν στο Rock and Roll Hall of Fame. Το 2004, το περιοδικό Rolling Stone τοποθέτησε την μπάντα 30η στον κατάλογο με τους 100 σημαντικότερους καλλιτέχνες όλων των εποχών. 

Η μουσική των Clash συνδέθηκε συχνά με μια αριστερή πολιτική ιδεολογία. Ο Στράμερ είχε παραδεχτεί δημόσια τις κομμουνιστικές του πεποιθήσεις. Οι Clash υπήρξαν πρωτοπόροι στην υπεράσπιση αριστερών ιδεών μέσω της μουσικής του πανκ ροκ και χαρακτηρίστηκαν ως τα «αγόρια του σκεπτόμενου ανθρώπου» (“The Thinking Man's Yobs”) από το μουσικό περιοδικό NME. Όπως πολλά άλλα συγκροτήματα του πανκ, διαμαρτυρήθηκαν εναντίον της μοναρχίας και της αριστοκρατίας. Όμως, αντίθετα με τους υπόλοιπους μουσικούς του κινήματος, απέρριψαν το μηδενισμό. 

Αντί αυτού, υποστήριξαν πολλές σύγχρονες απελευθερωτικές οργανώσεις και ανέπτυξαν επαφές με κοινωνικές ομάδες, όπως την αντιναζιστική Anti – Nazi League. Τον Απρίλιο του 1978 ηγήθηκαν στην οργάνωση του κοντσέρτου Rock Against Racism (Ροκ ενάντια στο ρατσισμό) στο πάρκο Βικτόρια του Λονδίνου. Η σημαία του Απελευθερωτικού Εθνικού Μετώπου Sandinista. Οι πολιτικές πεποιθήσεις των Clash είναι φανερές σε στίχους πρώιμων ηχογραφήσεων, όπως στο White Riot, όπου ενθαρρύνουν τη νεολαία να γίνει πολιτικά δραστήρια, στο Career Opportunities, που απευθύνονται στην αποξένωση των χαμηλόμισθων τετριμμένων επαγγελμάτων και στο London's Burning, όπου γίνεται αναφορά στην ανία της ζωής στην πόλη. 

Το εύρος των πολιτικών ενδιαφερόντων του συγκροτήματος διευρύνθηκε σε μεταγενέστερες ηχογραφήσεις. Ο τίτλος του Sandinista! αποτελεί αναφορά στους αριστερούς επαναστάτες της ομώνυμης οργάνωσης που είχε πρόσφατα καθαιρέσει τον Νικαραγουανό δυνάστη Anastasio Somoza Debayle. Στον ίδιο δίσκο περιέχονται τραγούδια με περιεχόμενο που άπτεται διαφορετικών πολιτικών θεμάτων, με έκταση πέρα από αυτήν των βρετανικών ακτών, όπως το Washington Bullets και το Call – Up. Το 2004 το περιοδικό Ρόλινγκ Στόουν τοποθέτησε τους Clash στο νούμερο 30 ενός καταλόγου με τους 100 σημαντικότερους καλλιτέχνες όλων των εποχών. 

Σύμφωνα με την εφημερίδα The Times, το ντεμπούτο των Clash, μαζί με το Never Mind the Bollocks, Here's Sex Pistols, αποτελεί την «τελική δήλωση του πανκ» και το London Calling παραμένει ως ένας από τους δίσκους με τη μεγαλύτερη επίδραση στην ιστορία της ροκ. Στον κατάλογο του Ρόλινγκ Στόουν με τα 500 σημαντικότερα άλμπουμ όλων των εποχών, το London Calling κατέλαβε την όγδοη θέση, το The Clash την 77η και το Sandinista! την 404η. Στον κατάλογο του ίδιου περιοδικού με τα 500 σημαντικότερα τραγούδια όλων των εποχών, το London Calling τοποθετήθηκε στο νούμερο 15, την υψηλότερη θέση του καταλόγου για τραγούδι πανκ συγκροτήματος. Άλλα τέσσερα κομμάτια των Clash που περιλαμβάνονται στον κατάλογο είναι τα Should I Stay or Should I Go (228ο), Train In Vain (292ο), Complete Control (361ο) και (White Man) In Hammersmith Palais (430ο). Το London Calling έφτασε επίσης στο νούμερο 48 του καταλόγου των 100 σημαντικότερων τραγουδιών για κιθάρα όλων των εποχών του περιοδικού.[52] Οι Clash, εκτός του ότι άφησαν ανεξίτηλα χαραγμένο το όνομά τους στη μουσική ιστορία, ιδιαίτερα της πανκ, επηρέασαν πολλούς μουσικούς που είχαν ελάχιστη, ή ακόμη και ουδεμία σχέση με το συγκεκριμένο κίνημα. 

Το μείγμα του σκα, της ρέγκε και της βαθιά επηρεασμένης από τον ήχο της Τζαμάικας αγγλικής κουλτούρας, βοήθησαν στην προώθηση της μουσικής 2 tone, που αναδύθηκε από τις στάχτες της έκρηξης τής πανκ. Μουσικοί που ξεκίνησαν την καριέρα τους όταν οι Clash ήταν ακόμα δραστήριοι και αναγνώρισαν το χρέος τους σε αυτούς είναι ο Billy Bragg και οι Aztec Camera. Μεταγενέστερα, η επιρροή των Clash υπήρξε εμφανής σε πολιτικά στρατευμένες μπάντες της Αμερικής, όπως οι Rancid, Anti - Flag, Bad Religion και οι NOFX, όπως επίσης και στο πρώιμο πολιτικοποιημένο hard rock των Manic Street Preachers. 

Η ανάμειξη τους με την τζαμαϊκανή μουσική και τρόπο παραγωγής, έδωσε το έναυσμα για παρόμοιες διαπολιτισμικές προσπάθειες από γκρουπ όπως οι Bad Brains, Massive Attack, Sublime και No Doubt. Ο Jakob Dylan των Wallflowers χαρακτήρισε το London Calling, πέρα από τη δουλειά του πατέρα του, Μπομπ Ντίλαν, ως το δίσκο που “άλλαξε τη ζωή του”.  Συγκροτήματα ταυτισμένα με την αναγέννηση του garage rock των τελών της δεκαετίας του 1990 και των αρχών του 2000, όπως τους Σουηδούς The Hives, τους Αυστραλούς The Vines και τους Αμερικανούς The White Stripes και The Strokes μαρτυρούν έντονη επίδραση από τους Clash, όπως και άλλοι Βρετανοί συνάδελφοί τους, ανάμεσά τους οι Babyshambles, The Futureheads, The Charlatans, The Arctic Monkeys κ.α.

Ερνέστο Τσε Γκεβάρα και η Επανάσταση στην Κούβα

Ο Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα (Ernesto Guevara de la Serna) (14 Μαΐου[1][2] 1928 στο Ροσάριο, Αργεντινή; † 9 Οκτωβρίου 1967 στη Λα Ιγκέρα (La Higuera), Βολιβία), γνωστός ως Τσε Γκεβάρα, ήταν Αργεντινός γιατρός, κομμουνιστής Μαρξιστής - Λενινιστής επαναστάτης, ένας από τους αρχηγούς των ανταρτών στην Κούβα και πολιτικός. Συμμετείχε στο κίνημα της 26ης Ιουλίου που πέτυχε την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος του Φουλχένσιο Μπατίστα στην Κούβα, αρχικά προσφέροντας τις ιατρικές γνώσεις του και αργότερα ως διοικητής των ανταρτών, ενώ υπήρξε μέλος της επαναστατικής κουβανικής κυβέρνησης προωθώντας ριζικές μεταρρυθμίσεις. Το 1965, πιστός στη νίκη της επανάστασης στην Κούβα, έφυγε με στόχο την οργάνωση νέων επαναστατικών κινημάτων στο Κονγκό και αργότερα στη Βολιβία, όπου τραυματίστηκε, συνελήφθη και δολοφονήθηκε.

Όπως και ο Μάο Τσετούνγκ, ο Ερνέστο Γκεβάρα ανάπτυξε θεωρίες πάνω στη στρατηγική και την τακτική του μοντέρνου ανταρτοπολέμου και προσπάθησε να εφαρμόσει τις θεωρίες στην πράξη. Στα τέλη Σεπτεμβρίου του 1954, ο Γκεβάρα ταξίδεψε στο Μεξικό, που αποτελούσε κοινό προορισμό εξόριστων Λατινοαμερικανών, από χώρες όπως το Πουέρτο Ρίκο, το Περού, η Βενεζουέλα, η Γουατεμάλα και η Κούβα. Στην πόλη του Μεξικού, συνάντησε τον Κουβανό εξόριστο Νίκο Λόπες, γνώριμό του από την περίοδο της παραμονής του στη Γουατεμάλα, ενώ επανασυνδέθηκε και με την Ίλδα Γκαδέα. Προκειμένου να συντηρείται οικονομικά, εργάστηκε ως γιατρός και ως φωτογράφος, εν μέσω πολλαπλών επαγγελματικών κρίσεων και οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπισε κατά διαστήματα. 

Το καλοκαίρι του 1955, ήρθε σε επαφή με τον αδελφό του Φιδέλ Κάστρο, Ραούλ, από τον οποίο πληροφορήθηκε την επικείμενη άφιξη του Κάστρο στο Μεξικό. Στις αρχές Ιουλίου του 1955, o Γκεβάρα συνάντησε για πρώτη φορά τον Φιδέλ Κάστρο, o οποίος ήταν αρχηγός των "Moνκαντίστας", και είχε καταφύγει στο Μεξικό μετά την αποφυλάκισή του, αποτέλεσμα της χάρης που του δόθηκε από τον Μπατίστα. Την πρώτη συνάντησή τους ακολούθησαν πολυάριθμες συναντήσεις και συζητήσεις γύρω από την πολιτική κατάσταση στη Λατινική Αμερική και το ενδεχόμενο της οργάνωσης μίας επανάστασης ενάντια στη δικτατορία του Μπατίστα. Την ίδια περίπου περίοδο, η Γκαδέα του ανακοίνωσε πως ήταν έγκυος και ο Γκεβάρα της πρότεινε γάμο, ο οποίος τελέστηκε τελικά στις 18 Αυγούστου 1955, στο ληξιαρχείο του μεξικανικού χωριού Τεποτσοτλάν. 

Μετά τη μάχη στη Σάντα Κλάρα, 1η Ιανουαρίου, 1959. Πεπεισμένος πως ο Κάστρο είχε τις προϋποθέσεις να αποτελέσει ένα χαρισματικό ηγέτη της κουβανικής επανάστασης, ο Γκεβάρα συμμετείχε στο κίνημα της 26ης Ιουλίου, με στόχο την ένοπλη δράση για την ανατροπή του κουβανικού καθεστώτος. Ο Γκεβάρα συμφώνησε να τους συνοδεύσει με την ιδιότητα του γιατρού, ωστόσο έλαβε κανονικά μέρος στην στρατιωτική εκπαίδευση των ανταρτών, το βασικό στάδιο της οποίας ξεκίνησε στις αρχές του 1956, υπό τις οδηγίες του Μεξικανού παλαιστή Αρσάνιο Βαγένας σε ζητήματα εκγύμνασης και αυτοάμυνας, καθώς και του πρώην συνταγματάρχη του Ισπανικού Δημοκρατικού Στρατού, Αλπέρτο Μπάγιο. 

Στα απομνημονεύματα του Μπάγιο, πληροφορούμαστε πως ο Γκεβάρα επέδειξε μεγάλη θέληση κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης, αποτελώντας τον καλύτερο μαθητή του. Την ίδια περίοδο, θεωρείται πιθανό πως απέκτησε το παρωνύμιο Τσε (Che), εξαιτίας της συχνής χρήσης της λέξης che (φίλος ή και επιφώνημα: Ε εσύ!) που έκανε ο ίδιος μιλώντας, έκφραση που αν και είχε εισαχθεί στη γλώσσα των Αργεντινών, φαινόταν αστεία στους Κουβανούς. Στις 25 Νοεμβρίου του 1956, 82 επαναστάτες, μεταξύ αυτών και ο Τσε Γκεβάρα, ταξίδεψαν με το πλοιάριο Granma, από τον ποταμό Τούξπαν του Mεξικoύ με προορισμό την Κούβα, στην οποία έφθασαν τελικά στις 2 Δεκεμβρίου. Κατά την απόβασή τους, δέχθηκαν επίθεση από τα στρατεύματα του καθεστώτος, από την οποία επέζησαν 15-20 αντάρτες που κατάφεραν να ανασυνταχθούν και να καταφύγουν στα βουνά της Σιέρρα Μαέστρα. 

Με σημείο εκκίνησης την επίθεση αυτή, ο ρόλος του Τσε Γκεβάρα στον ανταρτοπόλεμο διαφοροποιήθηκε σταδιακά, αντιλαμβανόμενος o ίδιος όλο και λιγότερο ως μοναδικό καθήκον του την ιατρική συμπαράσταση, και λαμβάνοντας ενεργό μέρος στις ένοπλες δραστηριότητες τον επαναστατών. Η αποφασιστικότητά του και οι ικανότητες του, σύντομα οδήγησαν στην άνοδό του στην ιεραρχία του αντάρτικου σώματος, κερδίζοντας το σεβασμό των υπολοίπων ανταρτών, χωρίς να απουσιάζει και το αίσθημα του φόβου που προκαλούσε ενίοτε η σκληρότητά του, υπεύθυνος ο ίδιος για εκτελέσεις ανταρτών που λειτουργούσαν ως πληροφοριοδότες του κουβανικού καθεστώτος.

Υπήρξε ο πρώτος αντάρτης, στον οποίο δόθηκε το αξίωμα του Κομαντάντε του Επαναστατικού Στρατού της Κούβας, στις 21 Ιουλίου 1957. Αν και μέχρι τότε αποτελούσε έναν απλό οπλίτη, χωρίς να έχει διακριθεί ιδιαιτέρως σε στρατιωτικό επίπεδο αλλά έχοντας επιδείξει γενναιότητα και αρχηγικές δεξιότητες, ο Κάστρο του εμπιστεύτηκε την ηγεσία της Δεύτερης Φάλαγγας του αντάρτικου στρατού (για λόγους παραλλαγής έφερε τον αριθμό 4), έχοντας έτσι μόνο τον Κομαντάντε εν Σέφε Φιδέλ Κάστρο ως ανώτερό του. 

Η μεγαλύτερη ίσως στρατιωτική επιτυχία του Τσε Γκεβάρα υπήρξε η κατάκτηση της Σάντα Κλάρα στις 29 Δεκεμβρίου 1958, μία καθοριστική στιγμή στην ιστορία της κουβανικής επανάστασης. Είχαν προηγηθεί δύο χρόνια ανταρτοπολέμου στην Σιέρρα Μαέστρα εναντίον του πολύ μεγαλύτερου στρατού του Μπατίστα, o οποίος δεχόταν και την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών. Με την κατάκτηση της Σάντα Κλάρα, ο δρόμος για την πρωτεύουσα Αβάνα ήταν πλέον ελεύθερος και την 1η Ιανουαρίου του 1959, ο δικτάτορας Μπατίστα εγκατέλειψε την Κούβα, με προορισμό την Δομινικανή Δημοκρατία. Την μάχη στη Σάντα Κλάρα ακολούθησαν και άλλες σημαντικές πολεμικές συγκρούσεις, πριν την τελική επικράτηση των ανταρτών.

Μέριλυν Μονρόε

Όταν η θεία Μέριλυν αποσύρεται στην κάμαρά της, τ΄αγόρια της γειτονιάς σκαρφαλώνουν τις σκαλωσιές. Εκείνη δοκιμάζει μες στο δωμάτιο τα φορέματα της Κυριακής. Έπειτα θ΄ακουστεί η σειρήνα της βάρδιας σ΄όλη την πόλη. Η θεία Μέριλυν με τα δασικά της μάτια κυκλώνεται από σιωπή και τ΄αγόρια της. Κάθε νύχτα αθλητές και λογοτέχνες στην αυλή της. Κάθε νύχτα πάρτυ γενεθλίων, οι εμψυχώσεις για τις μάταιες αποβάσεις, πάντα η θεία Μέριλυν με τα φουστάνια της ανάγλυφα και την εξωφρενική ηδυπάθεια των μελών της. 

Η θεία Μέριλυν ζει στα θέατρα, τις μικρές, θεατρικές σκηνές, είναι μια Στέλλα μαχαιρωμένη στο κέντρο των Αθηνών, στη Νέα Υόρκη, στο Παλέρμο. Ήταν μια Στέλλα είπαν όταν τη βρήκαν νεκρή μες στα φάρμακα. Τώρα τ΄όνομά της συζητιέται παντού. Η Νόρμα Τζην αρπάζει το τριαντάφυλλο από το βωμό και χάνεται μες στην αμερικανική νύχτα. Σαν σύμβολο λάμπει η Νόρμα Τζην μες στις δεκαετίες. Με το ιλιγγιώδες στόμα και το όνομα μιας ερωμένης. Γεννήθηκε για έρωτα η Νόρμα Τζην και στο εργοστάσιο όλοι το γνωρίζουν. Είδαν τις φωτογραφίες, κάτι κακές λήψεις με την πρώιμη δροσιά ενός κοριτσιού. Ήταν ζωγραφισμένη σαν σε λάδι η Νόρμα και για αυτήν την υπομονή της αμείφθηκε με δέκα δολάρια.

Έπειτα από το σπουδαίο εκείνο ποσό, αργά λησμόνησε για πάντα το εργοστάσιο. Ακόμη έφυγε από την πόλη, αποπλανημένη με το λευκό της φόρεμα όταν γεμίζουν οι καιροί. Η Εύα δίχως πατέρα, η Εύα με την τρελή της μάνα, ψυχοπαίδι στ΄αμερικάνικα σπίτια, φορτωμένη τους άντρες της και τη μοίρα. Και απλώνει μες στην Αμερική η Νόρμα Τζην γιατί είναι πράγμα θηλυκό η ομορφιά και όσοι την είδαν κοιμούνται στα δροσάτα περιβόλια. Μια άλλη όψη του φεμινισμού η Νόρμα Τζην, κατεστραμμένη, μια σωσμένη επιγραφή στα μητρώα της αισθητικής, μια υπενθύμιση για τους ανυποψίαστους και τ΄αρπαχτικά δόγματα.

Πουθενά αλλού δεν θα μπορούσε η Νόρμα Τζην να γεννηθεί παρά μόνον στις μεγάλες, χρωματιστές εκτάσεις της Αμερικής, η Νόρμα που ύστερα την είπαν Μέριλυν και επαναλαμβάνεται έτσι ανυπέρβλητα τραγική στους λαϊκούς γάμους, τα σινεμά και τις οντισιόν. Έτσι λοιπόν δεν πεθαίνει κανείς. Μόνο γίνεται ιδέα και επίπεδο και έτσι διασώζεται η θεία Μέριλυν στα ασπρόμαυρα ντοκιμαντέρ και τα εξώφυλλα. Είναι τέχνη ο κόσμος μας θεία Μέριλυν και συνηθίζεται στα είδωλα ν΄αποδίδεται πάντοτε μια μοναδική ιερότητα, ως πρακτική ας πούμε ζωγραφική.