Λαβράκι
Το λαβράκι συγγενεύει στο σχήμα με την πέρκα, η οποία είναι ψάρι του γλυκού νερού, είναι μόνο πιο μακρύ και μπορεί να φτάσει τα 80 εκατ. Στις ελληνικές θάλασσες είναι πολύ γνωστό, ιδίως το είδος “λαβράκι ο λύκος”. Πρόκειται για ψάρι αχόρταγο, που καταβροχθίζει μεγάλες ποσότητες τροφής και μεγαλώνει πολύ γρήγορα. Ανήκει στα λεγόμενα καταδρομικά ψάρια, γιατί γεννά στη θάλασσα κατεβαίνοντας γι΄ αυτό το σκοπό από τα γλυκά νερά, όπου περνά μέρος της ζωής του για την εξασφάλιση τροφής. Η σάρκα του είναι λευκή και εύγευστη, ενώ οι ωοθήκες του δίνουν αυγοτάραχο, που πάντως είναι κατώτερης ποιότητας. Είναι ψάρι μεταναστευτικό και κάθε χρόνο σε τακτές εποχές, μετακινείται. Οι μετακινήσεις του αυτές δεν έχουν ακόμη μελετηθεί αρκετά.
Λυθρίνι (ερυθρίνος)
Χαρακτηριστικό είναι το ρόδινο χρώμα του με τις ασημένιες ανταύγειες στα πλευρά. Το σώμα του είναι μακρουλό και χοντρό, έχει αρκετά μεγάλο κεφάλι και τα ραχιαία του πτερύγια είναι αγκαθωτά. Είναι από τα πιο εκλεκτά και νόστιμα ψάρια της Μεσογείου και ιδιαίτερα των ελληνικών θαλασσών. Φτάνει τα 60 εκατ. μήκος και στην οικογένειά του ανήκουν αρκετά είδη, όπως ο πάζελλος ή λυθρίνι του πελάγους, η μουρμούρα, οι μπαλάδες κ.ά.
Μαρίδα
Γένος ακανθοπτερυγίων ψαριών που περιλαμβάνει είδη μικρών ψαριών, τα οποία μοιάζουν πολύ μεταξύ τους. Χαρακτηριστικό του γένους είναι η απουσία δοντιών στον ουρανίσκο. Το μήκος φτάνει μέχρι και 18 εκατ. και το χρώμα της είναι γκρίζο. Ένα είδος που έχει μαυριδερό χρώμα και είναι περισσότερο λεπτή, η λεγόμενη “μαύρη μαρίδα” είναι πιο νόστιμη και γι΄ αυτό προτιμάται ιδιαίτερα.
Μουγγρί
Συχνά το ονομάζουν και “χέλι της θάλασσας”. Το μήκος του μπορεί να φτάσει τα 2 μέτρα και έχει σκούρο χρώμα στη ράχη, με γαλαζωπές ανταύγειες, ενώ η κοιλιά του είναι άσπρη. Ψαρεύεται στις ελληνικές θάλασσες και το βρίσκουμε συχνά στην αγορά. Η σάρκα του θυμίζει χέλι, αλλά είναι κατώτερη.
Μπαρμπούνι
Ανήκει στην οικογένεια των μουλλιδών. Είναι μικρό πωγωνοφόρο ψάρι και ζει στις θερμές θάλασσες. Έχει πολύ εύπεπτο κρέας, πλούσιο σε λευκώματα και εξαιρετικά κατάλληλο για κάθε είδους δίαιτα. Μαγειρεύεται με πολλούς τρόπους και μπορεί να σερβιριστεί τόσο σαν πρώτο, όσο και σαν κύριο πιάτο.
Μυλοκόπι
Το ψάρι αυτό ζει στον Ατλαντικό, τη Μεσόγειο και τον Ινδικό Ωκεανό. Είναι αρκετά μεγάλο (30 - 60 εκατ. μήκος), συμπιεσμένο στα πλάγια, χρώματος κιτρινωπού στη ράχη, με σκούρα σειρήτια και γκρίζα - ασημένια κοιλιά. Έχει ραχιαία πτερύγια και γενάκι στην κάτω σιαγόνα. Η σάρκα του είναι πολύ καλή, με λεπτή γεύση.
Νταούκι (λευκίσκος ή ασπρόψαρο)
Ανήκει, όπως η μουρούνα, στην οικογένεια των γάδων, από την οποία διαφέρει στα πτερύγια: 2 ραχιαία και ένα κοιλιακό. Το μήκος του φτάνει έως 1 μέτρο, έχει χρώμα πρασινωπό γκρίζο και ψαρεύεται όλες τις εποχές. Η σάρκα του είναι ευκολοχώνευτη. Εκτιμάται πολύ, παρόλο που είναι λίγο άνοστο. Πρέπει πάντα να τρώγεται πολύ φρέσκο.
Ξιφίας
Μεγάλο ψάρι, που συχνά ξεπερνά τα 5 μέτρα. Έχει σώμα ατρακτοειδές, με σκληρό δέρμα, και το επάνω σαγόνι του προεκτείνεται σ΄ ένα μακρύ και μυτερό ξίφος (σ΄ αυτό ακριβώς οφείλεται και η ονομασία του). Απαντάται στη Μεσόγειο και ψαρεύεται για το νόστιμο κρέας του, το οποίο είναι λευκό και προσφέρεται σε φέτες. Επιτίθεται εναντίον άλλων ψαριών, ακόμη και εναντίον πλοιαρίων.
Πεσκαντρίτσα
Ψάρι πολύ γνωστό στη Μεσόγειο και στον Ατλαντικό. Έχει σώμα καστανό που καταλήγει σε μια αρκετά μεγάλη ουρά. Η κοινή πεσκαντρίτσα ονομάζεται επίσης και “φρύνος της θάλασσας”. Η σάρκα της είναι εξαίρετη και γι΄ αυτό είναι πολύ ακριβή.