Θρεπτική αξία και κατηγορίες ψαριών

ψάρια και θαλασσινά
Το κρέας δεν είναι  η μόνη πλούσια σε πρωτεϊνες τροφή. Το ψάρι είναι εξίσου πρώτης τάξεως τροφή από άποψη θρεπτικότητας, γιατί είναι πλούσιο σε μεταλλικά άλατα και ιδιαίτερα σε φώσφορο, θείο, ιώδιο και βιταμίνες. Η σάρκα του ψαριού -λευκή γενικά αλλά και ροζ ή κόκκινη όπως στην περίπτωση του σολομού, του οξύρρυγχου και του τόνου- είναι ποιοτικά παραπλήσια εκείνης των άλλων ζώων, με ένα ποσοστό 16-22% πρωτεϊνικών ουσιών. Η περιεκτικότητά του σε λιπαρές ουσίες κυμαίνεται σε διάφορα ποσοστά, ανάλογα με το είδος του ψαριού, π.χ. το χέλι περιέχει 20% λιπαρές ουσίες, ενώ ο βακαλάος μόλις 5%. 
Η θρεπτική επίσης αξία ποικίλλει ανάλογα με την κατηγορία του ψαριού. 
  • Ψάρια της θάλασσας: Είναι ασφαλώς τα πιο πολυάριθμα και στις περισσότερες περιπτώσεις έχουν χαρακτηριστική και έντονη γεύση. Είναι εξαιρετικά πλούσια σε μεταλλικά άλατα -όπως φώσφορο, θείο, ιώδιο- πράγμα που τα κάνει βασική τροφή για ανθρώπους με έντονη πνευματική δραστηριότητα. Επιπλέον είναι και πολύ εύπεπτα. Χάρη στη μεγάλη τους περιεκτικότητα σε φώσφορο, τα ψάρια παίζουν σημαντικό ρόλο στην τόνωση του νευρικού μας συστήματος. 
  • Ψάρια του γλυκού νερού: Είναι ίσως λιγότερο νόστιμα από τα ψάρια της θάλασσας, -αυτή τουλάχιστον είναι η γνώμη πολλών ανθρώπων-, ωστόσο δεν αποτελούν λιγότερο εκλεκτό φαγητό. Αρκεί να αναφέρει κανείς το σολομό ή την πέστροφα, για να απαλλαγεί από κάθε προκατάληψη. Όπως και στα θαλασσινά ψάρια, η θρεπτική τους αξία εξαρτάται από την περιεκτικότητά τους σε λιπαρές ουσίες. Σημειώνουμε ότι σαν ψάρια του γλυκού νερού θεωρούνται: το χέλι, ο σολομός και ο οξύρρυγχος, αν και από πολλές απόψεις τα ψάρια αυτά είναι θαλασσινά. 
  • Οστρακόδερμα: Εκτιμώνται πάρα πολύ, γιατί΄η σάρκα τους είναι πλούσια σε μεταλλικά άλατα. Είναι όμως αρκετά δύσπεπτα. 
  • Μαλάκια: Το σώμα τους είναι μαλακό, κλεισμένο συχνά σε ασβεστολιθικό, και κάποτε και κερατοειδές, όστρακο. Όταν δεν έχουν εξωτερικό όστρακο, έχουν συχνά ένα εσωτερικό κόκκαλο, όπως οι σουπιές ή τα καλαμάρια. Τα νεογνά τους, βγαίνοντας από το αυγό, είναι συνήθως στην πραγματικότητα νύμφες και υφίστανται μεταμορφώσεις. Δεν είναι ιδιαίτερα θρεπτικά, αλλά έχουν ευχάριστη γεύση και είναι ορεκτικά. 
Όλα τα ψάρια μπορούν επίσης να διαιρεθούν σε ψάρια με λιπαρή και ψάρια με άπαχη σάρκα. Ανάμεσα στα πρώτα αναφέρουμε: το χέλι, τον τόνο, τη σαρδέλα και τον κυπρίνο. Είναι λίγο πιο θρεπτικά από τα δεύτερα και είναι πιο κατάλληλα κυρίως για τα παιδιά, που βρίσκονται σε ηλικία αναπτύξεως, γιατί περιέχουν σε μεγάλη ποσότητα την αντιρραχιτική βιταμίνη Δ. Ανάμεσα στα άπαχα ψάρια αναφέρουμε: τη γλώσσα, το βακαλάο (φρέσκο και παστό), το ρόμβο, το σαλάχι και την πέστροφα. Συνιστώνται στη διατροφή ηλικιωμένων ατόμων και αρρώστων, γιατί είναι πολύ εύπεπτα.